13. desember 2020

Post 2

I dag er det Luciadagen, men her inne kjem me ikkje til å merke noko til det. Skulle det ha komme nokon på post 2 ville dei uansett ikkje kunne komme inn her sidan Emma er i isolasjon. På grunn av koronaen kjem det nok heller ikkje nokon i korridoren.

Men designlampen frå 1950-talet, som heng her inne, har for lengst kapra glitteret og er klar til å bli årets Lucia, sjølv om eg allereie har på forkle og kunne ha fungert om eg hadde fått glitteret. 

Emma ligg altså på post 2 på kreftavdelinga. Post 2 består av to korridorar, som ligg mot sør og vest(?). For meg som ikkje har retningssans som ein innebygd ryggmargsrefleks har det lite å seie. Sidan dørene inn er heilt like, går eg feil rimeleg ofte. Det er ikkje få gongar eg har stått utanfor døra til Emma, trur eg, for så i siste liten innsjå at noko er feil.

Framleis same greia ni månader etter...

Mi største utfordring er som sagt å vite om eg skal ta til høgre eller rett fram når eg kjem opp med heisen eller trappene, eller til venstre eller rett fram når eg skal ned - for ikkje å nemne til og frå kafeteria😕

Emma har sjølvsagt innebygd kompass, men ho er det lite hjelp i no her ho ligg og stort sett og døser av etter at me har fått forhandla opp morfindosen. Det gjorde godt💜

Dei som jobbar på avdelinga er inndelt i fire grupper: gul🟡, raud🔴, grøn🟢 og blå🔵, etter krefttype/diagnose. Emma høyrer eigentleg til raud gruppe, men sidan det er grøn gruppe som gir HMAS-behandling, har dei overtatt ansvaret no. Fast gruppe gir ein god kontinuitet og gjenkjenning for oss. For dei tilsette vil eg tru at det å lære meir om det særegne med dei ulike krefttypane er det viktigaste. Typisk i helgar, netter og av og til på kveld vil det likevel vera sjukepleiarar frå ei anna gruppe som har ansvaret, utan at det påverkar kvaliteten. Uansett fargekode så blir me godt tatt vare på, både pasienten og påhenget.

Gustaven fornektar seg ikkje