To ord

Då er me her, på oppløpssida. Det har vore ein lang maraton, og det er ein meir resignert og nøktern energi som heng i rommet. I dag gjer kirurgen eit tredje forsøk på å få ut Driten for godt. Alle gode ting er som kjent tre💙 Natta blei kort og dagen starta tidleg. På programmet stod oppmøte Haukeland nord igjen, 4. etasje. Det betyr til venstre når ein kjem inn, og så opp ein av dei nye, high-tech snakkande heisane. Tre korridorar med nokså lik merking på dørane seinare fekk me plass i ein Klippan Ikea-sofa mens me venta på at Emma skulle bli henta.  Eg er lite glad i hyppig bruk av floskelmetaforar. Så når folk ber meg bli med på ei "reise" får eg neller. Men det slo meg då me sat på innleggingsmøte med sjukepleiaren i går og kjempa mot tårene at å vere omreisande sjukehuspasient er som ei blytung reise. I snart eitt år har me vandra rundt og måten Emma framleis tar i mot alt gjer meg audmjuk. "Reisa" har vore lang. No er det nok ein runde og alt er nytt, fr...

I desse dagar samlar Sotrarussen inn pengar til kreftforskninga. # Krafttakmotkreft blir arrangert saman med Kreftforeningen, og du støttar ved å vippse til #451025 På bildet ser dåke Emma saman med lagvenninnene Michelle og Line som har hatt kreft, og Isabell og Malin som har gått igjennom eit år som pårørande til mamma si, Alvhild, som no er kreftfri💙  Eg synes bildet er ein "god" illustrasjon på at kreft kan ramme alle, og at svært mange av oss vil føle på kreftkampen, enten som sjuk eller pårørande.  Vær ikkje i tvil, kreft er noko drit. Frå det sekundet ein får beskjeden til ein er ferdig med behandlinga, sit frykten som ei klo. Saman med frykta sit sorga for livet ein mister, tida som går medan ein kjempar, nokså åleine, for å få tilbake den kvardagen ein før tok som sjølvsagt, men som ein no er redd ein ikkje skal få tilbake. Heldigvis viser statistikken for dei fleste typane kreft at stadig fleire overlever og blir friske. Storebror min, Per Helge, sa ...