To ord

I dag feirar NHH Hieronymus – skytshelgen for omsetjarar. Eusebius Sophronius Hieronymus (340–30. september 420), kjend som den heilage Hieronymus , er opphavsmannen til Vulgata , den latinske omsetjinga av Bibelen frå gresk og hebraisk. På engelsk blir han kalla Jerome, på latinsk Eusebius Sophronius Hieronymus , og på gresk Εὐσέβιος Σωφρόνιος Ἱερώνυμος. Han sette i gong arbeidet då han blei klar over at eksisterande latinske omsetjingar måtte reviderast, og arbeidet tok fleire år. Først arbeidde han ut frå greske omsetjingar, samla i Origenes’ Hexapla, men tok så utgangspunkt i den hebraiske grunnteksten – eller kjeldeteksten som ein no seier innan omsetjingsteori. Hieronymus ligg gravlagt i Santa Maria Maggiore i Roma. Han blir rekna som ein av Vestkyrkja sine fire store kyrkjelærarar saman med Ambrosius, Augusin og Gregor. Minnedagen er eigentleg 30. september. (Kjelder: Wikipedia og Store norske leksikon )

Synest du det er kult med engelsk i tide og utide? Eg synest ikkje det, eg byrjar faktisk å bli litt lei det. Blant anna i stadige reklamesnuttar - gjerne på norsk - som avsluttar med noko fengjande på engelsk. Because you're worth it! Særleg! Eller alle dei horrible stillingsannonsene, kor ein søkjer etter key account managers eller engineers. Det tar jo ein heil språkanalyse å finne ut kva slags kompetanse verksemda er ut etter, og om ein sjølv kan vera kvalifisert. Når det er sagt, så brukar eg engelsk når eg ikkje skal eg òg. Eg har til dømes lagt meg til den teite uvanen å seie "Whatever..", og veit at det høyrest rimeleg dumt ut. Det er som ei sykje som smittar og spreiar seg. Shame on me! Av og til dukkar det opp gode ambassadørar for norsk språkbruk der ein kanskje ikkje ventar det. Tidlegare NHO-leiar, Finn Bergesen jr. var ein slik ambassadør. Som han sjølv sa det i eit oppslag på NHO si nettside:  - Jo flinkere man er i eget morsmål, jo flinkere blir ...